Surowce do produkcji opakowań tekturowych

W produkcji opakowań tekturowych kluczową rolę odgrywają surowce, których użyto do wytworzenia tektury. Najważniejszą rolę w produkcji tektury litej i falistej odgrywa jakość oraz pochodzenie surowców włóknistych, a także przeprowadzenie procesu produkcyjnego.

Masy makulaturowe w produkcji tektur

Do produkcji tektur wykorzystuje się przede wszystkim masy makulaturowe, które zaliczane są do mas wtórnych. To surowiec niejednorodny, który obejmuje szeroki zakres zużytych wyrobów papierowych. Surowiec jest różnorodny zarówno ze względu na skład, barwę, stopień zadrukowania czy stopień uszlachetnienia powierzchni.

W przypadku produkcji tektur wielowarstwowych wykorzystywane są różne surowce włókniste, takie jak:

• masy celulozowe (masy chemiczne)
• ściery drzewne
• masy chemotermomechaniczne (CTMP)
• masy makulaturowe

Masy celulozowe wytwarzane są zazwyczaj metodą siarczanową, bielone, niebielone, jako mieszanina z drewna sosnowego, świerkowego i brzozowego. Masy celulozowe sosnowe i świerkowe cechują się dość długimi i płaskimi włókninami, natomiast masy brzozowe — włóknami krótkimi i cylindrycznymi.

Ściery drzewne to przede wszystkim ścier biały, ciśnieniowy, rafinerowy i termomechaniczny. Otrzymuje się je na kilka sposobów i w dużej mierze determinują późniejsze właściwości tektury.

Masy chemotermomechaniczne powstają w termorafinerach przez rozwłóknienie zrębków wstępnie potraktowanych chemikaliami i parowanych w temperaturze powyżej 100 stopni oraz mielonych w rafinerach.

Kolejny istotny składnik niezbędny do produkcji tektury to masy makulaturowe. Otrzymywane są poprzez mechaniczne rozwłóknianie makulatury. Makulatura stosowane do produkcji tektury pochodzi z trzech różnych źródeł:

• odpad własny, czyli najlepsza forma makulatury, ponieważ nie zawiera zanieczyszczeń
• makulatura przemysłowa, stanowiąca zwroty z wydawnictw, zakładów produkcyjnych, zakładów przetwarzających wyroby papierowe (zwykle zadrukowane, ale jednolite pod względem składu surowcowego)
• makulatura pokonsumencka, czyli powracająca od konsumentów, najczęściej zadrukowana, często zanieczyszczona, niejednolita pod względem składu surowcowego